Σχολικά Χρόνια

Όταν ο Δάσκαλος Θυμάται τα σχολικά χρόνια του 1938 -1940  

   "Τα Δημοτικά σχολεία έπαιρναν το όνομα ανάλογα με τις οργανικές θέσεις δασκάλων που λειτουργούσε. Έτσι το σχολείον Καναλίων λειτουργούσε με 3 δασκάλους.

  Τη μεγαλύτερη δράση το Σχολείο Καναλίων έδειξε στο σχολικό έτος 1937, 1938 και 1939 με τους δασκάλους Νίκο Παππά ως διευθυντή του σχολείου και τις δασκάλες κ. Δέσποινα Παλαιογενίδου και τη Σοφία Σαρίμβεη.

   Ο σκοπός του Δημοτικού Σχολείου δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στις πνευματικές γνώσεις των διαφόρων μαθημάτων, αλλά και να αποκτήσει και διάφορες ανθρώπινες αρετές που θα τις έχει για την εξωσχολική ζωή στη μεγάλη ανθρώπινη κοινωνία του περιβάλλοντος που θα εργάζεται και θα ζει.

   Για να γίνει το προζύμι αυτό πρέπει από το Δημοτικό σχολείο να μάθει να εργάζεται με τους συμμαθητές του στη μικρή σχολική ζωή. Έτσι ξεκινήσαμε δημιουργώντας τη μαθητική κοινότητα από τους μαθητές της Ε’ και της ΣΤ τάξης. Ιδρύσαμε στο σχολείο μικρό κονικλοτροφείο και μικρό ορνιθοτροφείο. Τα έσοδα από τα προϊόντα του ζωοτεχνικού τμήματος και άλλα από τα κάλαντα και τις σχολικές γιορτές διατίθεντο για το τέλος της σχολικής χρονιάς στους μαθητές της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης πραγματοποιώντας μια διήμερη εκδρομή σε σχολεία άλλης περιφέρειας. Το σχολικό έτος 1938 έγινε μια εκδρομή στη Λάρισα με επίσκεψη στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή Λάρισας. Εκεί οι μαθητές επισκέφτηκαν και γνώρισαν τις διάφορες γεωργικές εργασίες. Μας πρόσφεραν για το μικρό ορνιθοτροφείο μας αυγά για εκκόλαψη αμερικάνικης ράτσας για μεγαλόσωμα κρεατοπαραγωγικά πουλερικά. Οι μαθητές φιλοξενήθηκαν για διανυκτέρευση από τους μαθητές του 1ου Δημοτικού σχολείου Λάρισας με το οποίο είχαμε αλληλογραφία μαθητική.. Το δε έτος 1938 έγινε διήμερη εκδρομή στα Λεχώνια. Οι μαθηταί επισκέφτηκαν Ελαιοτριβεία και γνώρισαν τις γεωργοτεχνικές καλλιέργειες στα Εσπεριδοειδή. Και εδώ οι μαθητές φιλοξενήθηκαν για διανυκτέρευση από τους μαθητές του Δημοτικού σχολείου Λεχωνίων.

Από τα προϊόντα του ζωοτεχνικού τμήματος εγεύοντο και οι μαθητές της Ε΄και ΣΤ΄ τάξης κάνοντας εκδρομή ημερήσια σε διάφορες φυσικές τοποθεσίες του χωριού τους, έσφαζαν μερικά κουνέλια και οι μαθήτριες τα εμαγείρευαν και μοιράζονταν στους μαθητές στο πιάτο τους φαγητό και σε κοινό χαρούμενο τραπέζι περνούσαν τις ώρες τους. Κατά το έτος 1938 λειτούργησε στο σχολείο μας μαθητικό συσσίτιο για 30 άπορους μαθητάς. Τα έξοδα εκαλύπτονταν από δωρεές οικονομικές των κατοίκων και από προσφορές γεωργικών προϊόντων των γεωργών παραγωγών. Η λειτουργία του συσσιτίου εγίνετο από γονείς (μητέρες) των μαθητών.

Επίσης είχαμε δημιουργήσει και σχολικό φαρμακείο με απλά φάρμακα για πρώτες βοήθειες, αυτά τα φάρμακα τα έπαιρνε από το φαρμακείο του Δημ Μόρφη με ανταλλαγή χαμομήλι που μάζευαν οι μαθηταί σε διάφορους σχολικούς περιπάτους.

Σε αυτή τη σχολική ζωή οι μεγαλύτεροι μαθητές είχαν κατά ομάδες το μικρό τους σχολικό κήπο όπου εκπαιδεύονταν καλλιεργώντας διάφορα ανθοκομικά φυτά.

Έτσι το σχολείο μας είχε γίνει μια μικρή μαθητική κυψέλη και όλοι μαζί εργάζονταν για το καλύτερο που θα γέμιζε τη μικρή σχολική ζωή τους.

Επίσης από το μικρό μας φυτώριο δασικών δέντρων (πεύκα – κυπαρίσσια ) δεντροφυτεύτηκαν αρκετά στο λόφο Κούτρα και στο νεκροταφείο.

Γυμναστικαί επιδείξεις του 3/τάξιου δημ. σχολείου Καναλίων Βόλου Ε΄και ΣΤ΄!  τάξη
Κανάλια 22/5/938

Το καλοκαίρι του έτους 1940, 40 μαθητές και μαθήτριες έλαβαν μέρος στις αγροτικές παιδικές εξοχές που δημιούργησε το Πατριωτικό ίδρυμα του Βόλου με τον τότε διευθυντή της κ. Παν. Χονδροδήμο, στις εξοχές έπαιρναν μέρος μαθητές και μαθήτριες των δημοτικών σχολίων περιοχής Βελεστίνου, του Αγίου Γεωργίου Φερρών και των Καναλίων. Οι εγκαταστάσεις είχαν γίνει στο μοναστηράκι των Αγ. Ταξιαρχών Αγ. Γεωργίου Νηλείας και αρχηγία των εξοχών ανατέθη στο διδάσκαλο Νίκο Παππά.»

Η προσθήκη δύο αιθουσών στο κεντρικό σχολείο του χωριού

«Επειδή οι δυο μικρές τάξεις των μαθητών στεγάζονταν σε μια αίθουσα που βρισκόταν στο κέντρο του χωριού κοντά στην πλατεία αυτή η αίθουσα ήταν παλιότερα ως δημοτικό σχολείο θηλέων, η οποία ήταν ακατάλληλη και επικίνδυνη χωρίς αυλή για τα μικρά παιδιά. Αποφάσισε η Σχολική εφορία να κτίσει προσθήκη δύο αιθουσών στο κεντρικό κτήριο τύπου Συγκρού, για να είναι όλοι οι μαθητές συγκεντρωμένοι σε μια αυλή και επούλησε με δημοπρασία την αίθουσα εκείνη . Έτσι ξεκίνησε με το χρηματικό ποσό αυτής της αιθούσης με ένα κληροδότημα του Αριστοτέλους με προσφορά της κοινότητας της Εκκλησίας και άλλες δωρεές των κατοίκων του χωριού. Το σπουδαίο ήταν αυτό που έγινε για την μεταφορά της πέτρας για τη λιθοδομή. Ανατολικά της αυλής του Σχολείου είναι ένας λόφος πετρώδης και εκεί υπήρχε νταμάρι που έπαιρνε πέτρα για τη λειτουργία της Κοινοτικής ασβεσταριάς. Η απόσταση της πέτρας από την αυλή του σχολείου ήταν 120 – 150 μέτρα. Έτσι επί δύο Κυριακές μετά την εκκλησία από μια ώρα οι κάτοικοι του χωριού άνδρες και γυναίκες σχημάτιζαν μια σειρά ανδρική και μια σειρά γυναικεία παίρνοντας θέση ο ένας δίπλα στον άλλο κι έδιδαν ο ένας στον άλλο με τα χέρια πάσα στην πάσα την πέτρα και έβλεπες το παράξενο χαρακτηρισμό εκείνο δύο αυλάκια που έτρεχαν συνεχώς όχι νερό αλλά πέτρες.

Έτσι μεταφέρθηκε η περισσότερη πέτρα για το κτίσιμο του σχολείου.»

Νίκος Παππάς – Δάσκαλος

Βόλος 09/03/1996
ΗΛΙΑΣ ΛΕΦΟΥΣΗΣ  "ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΛΑ 1997"

Μάθημα σε σχολείο (Η Κατίνα και η Μαρία Κουτικλιά μοιράζονται  το ίδιο βιβλίο) Κανάλια  Βόλου Θεσσαλίας, Ιούλιος 1946  Β.6088 Ντοσιέ Ι φύλλο 15 ΙΙΙ, μαζί με άλλες φωτογραφίες από παιδιά σε σχολεία και καθημερινές ασχολίες οικογένειας του χωριού, με χειρόγραφη θεματική επικεφαλίδα "ΚΑΝΑΛΙΑ ΒΟΛΟΥ" στο verso του φύλλου υπάρχει δακτυλογραφημένο κείμενο , ο.π. αρ.250.