Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Σχολικά Χρόνια



Όταν ο Δάσκαλος Θυμάται τα σχολικά χρόνια του 1938 -1940  
   "Τα Δημοτικά σχολεία έπαιρναν το όνομα ανάλογα με τις οργανικές θέσεις δασκάλων που λειτουργούσε. Έτσι το σχολείον Καναλίων λειτουργούσε με 3 δασκάλους.
  Τη μεγαλύτερη δράση το Σχολείο Καναλίων έδειξε στο σχολικό έτος 1937, 1938 και 1939 με τους δασκάλους Νίκο Παππά ως διευθυντή του σχολείου και τις δασκάλες κ. Δέσποινα Παλαιογενίδου και τη Σοφία Σαρίμβεη.
   Ο σκοπός του Δημοτικού Σχολείου δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στις πνευματικές γνώσεις των διαφόρων μαθημάτων, αλλά και να αποκτήσει και διάφορες ανθρώπινες αρετές που θα τις έχει για την εξωσχολική ζωή στη μεγάλη ανθρώπινη κοινωνία του περιβάλλοντος που θα εργάζεται και θα ζει.
   Για να γίνει το προζύμι αυτό πρέπει από το Δημοτικό σχολείο να μάθει να εργάζεται με τους συμμαθητές του στη μικρή σχολική ζωή. Έτσι ξεκινήσαμε δημιουργώντας τη μαθητική κοινότητα από τους μαθητές της Ε’ και της ΣΤ τάξης. Ιδρύσαμε στο σχολείο μικρό κονικλοτροφείο και μικρό ορνιθοτροφείο. Τα έσοδα από τα προϊόντα του ζωοτεχνικού τμήματος και άλλα από τα κάλαντα και τις σχολικές γιορτές διατίθεντο για το τέλος της σχολικής χρονιάς στους μαθητές της Ε΄ και της ΣΤ΄ τάξης πραγματοποιώντας μια διήμερη εκδρομή σε σχολεία άλλης περιφέρειας. Το σχολικό έτος 1938 έγινε μια εκδρομή στη Λάρισα με επίσκεψη στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή Λάρισας. Εκεί οι μαθητές επισκέφτηκαν και γνώρισαν τις διάφορες γεωργικές εργασίες. Μας πρόσφεραν για το μικρό ορνιθοτροφείο μας αυγά για εκκόλαψη αμερικάνικης ράτσας για μεγαλόσωμα κρεατοπαραγωγικά πουλερικά. Οι μαθητές φιλοξενήθηκαν για διανυκτέρευση από τους μαθητές του 1ου Δημοτικού σχολείου Λάρισας με το οποίο είχαμε αλληλογραφία μαθητική.. Το δε έτος 1938 έγινε διήμερη εκδρομή στα Λεχώνια. Οι μαθηταί επισκέφτηκαν Ελαιοτριβεία και γνώρισαν τις γεωργοτεχνικές καλλιέργειες στα Εσπεριδοειδή. Και εδώ οι μαθητές φιλοξενήθηκαν για διανυκτέρευση από τους μαθητές του Δημοτικού σχολείου Λεχωνίων.
Από τα προϊόντα του ζωοτεχνικού τμήματος εγεύοντο και οι μαθητές της Ε΄και ΣΤ΄ τάξης κάνοντας εκδρομή ημερήσια σε διάφορες φυσικές τοποθεσίες του χωριού τους, έσφαζαν μερικά κουνέλια και οι μαθήτριες τα εμαγείρευαν και μοιράζονταν στους μαθητές στο πιάτο τους φαγητό και σε κοινό χαρούμενο τραπέζι περνούσαν τις ώρες τους. Κατά το έτος 1938 λειτούργησε στο σχολείο μας μαθητικό συσσίτιο για 30 άπορους μαθητάς. Τα έξοδα εκαλύπτονταν από δωρεές οικονομικές των κατοίκων και από προσφορές γεωργικών προϊόντων των γεωργών παραγωγών. Η λειτουργία του συσσιτίου εγίνετο από γονείς (μητέρες) των μαθητών.
Επίσης είχαμε δημιουργήσει και σχολικό φαρμακείο με απλά φάρμακα για πρώτες βοήθειες, αυτά τα φάρμακα τα έπαιρνε από το φαρμακείο του Δημ Μόρφη με ανταλλαγή χαμομήλι που μάζευαν οι μαθηταί σε διάφορους σχολικούς περιπάτους.
Σε αυτή τη σχολική ζωή οι μεγαλύτεροι μαθητές είχαν κατά ομάδες το μικρό τους σχολικό κήπο όπου εκπαιδεύονταν καλλιεργώντας διάφορα ανθοκομικά φυτά.
Έτσι το σχολείο μας είχε γίνει μια μικρή μαθητική κυψέλη και όλοι μαζί εργάζονταν για το καλύτερο που θα γέμιζε τη μικρή σχολική ζωή τους.
Επίσης από το μικρό μας φυτώριο δασικών δέντρων (πεύκα – κυπαρίσσια ) δεντροφυτεύτηκαν αρκετά στο λόφο Κούτρα και στο νεκροταφείο.

Γυμναστικαί επιδείξεις του 3/τάξιου δημ. σχολείου Καναλίων Βόλου Ε΄και ΣΤ΄!  τάξη
Κανάλια 22/5/938

Το καλοκαίρι του έτους 1940, 40 μαθητές και μαθήτριες έλαβαν μέρος στις αγροτικές παιδικές εξοχές που δημιούργησε το Πατριωτικό ίδρυμα του Βόλου με τον τότε διευθυντή της κ. Παν. Χονδροδήμο, στις εξοχές έπαιρναν μέρος μαθητές και μαθήτριες των δημοτικών σχολίων περιοχής Βελεστίνου, του Αγίου Γεωργίου Φερρών και των Καναλίων. Οι εγκαταστάσεις είχαν γίνει στο μοναστηράκι των Αγ. Ταξιαρχών Αγ. Γεωργίου Νηλείας και αρχηγία των εξοχών ανατέθη στο διδάσκαλο Νίκο Παππά.»

Η προσθήκη δύο αιθουσών στο κεντρικό σχολείο του χωριού
«Επειδή οι δυο μικρές τάξεις των μαθητών στεγάζονταν σε μια αίθουσα που βρισκόταν στο κέντρο του χωριού κοντά στην πλατεία αυτή η αίθουσα ήταν παλιότερα ως δημοτικό σχολείο θηλέων, η οποία ήταν ακατάλληλη και επικίνδυνη χωρίς αυλή για τα μικρά παιδιά. Αποφάσισε η Σχολική εφορία να κτίσει προσθήκη δύο αιθουσών στο κεντρικό κτήριο τύπου Συγκρού, για να είναι όλοι οι μαθητές συγκεντρωμένοι σε μια αυλή και επούλησε με δημοπρασία την αίθουσα εκείνη . Έτσι ξεκίνησε με το χρηματικό ποσό αυτής της αιθούσης με ένα κληροδότημα του Αριστοτέλους με προσφορά της κοινότητας της Εκκλησίας και άλλες δωρεές των κατοίκων του χωριού. Το σπουδαίο ήταν αυτό που έγινε για την μεταφορά της πέτρας για τη λιθοδομή. Ανατολικά της αυλής του Σχολείου είναι ένας λόφος πετρώδης και εκεί υπήρχε νταμάρι που έπαιρνε πέτρα για τη λειτουργία της Κοινοτικής ασβεσταριάς. Η απόσταση της πέτρας από την αυλή του σχολείου ήταν 120 – 150 μέτρα. Έτσι επί δύο Κυριακές μετά την εκκλησία από μια ώρα οι κάτοικοι του χωριού άνδρες και γυναίκες σχημάτιζαν μια σειρά ανδρική και μια σειρά γυναικεία παίρνοντας θέση ο ένας δίπλα στον άλλο κι έδιδαν ο ένας στον άλλο με τα χέρια πάσα στην πάσα την πέτρα και έβλεπες το παράξενο χαρακτηρισμό εκείνο δύο αυλάκια που έτρεχαν συνεχώς όχι νερό αλλά πέτρες.
Έτσι μεταφέρθηκε η περισσότερη πέτρα για το κτίσιμο του σχολείου.»

Νίκος Παππάς – Δάσκαλος
Βόλος 09/03/1996
ΗΛΙΑΣ ΛΕΦΟΥΣΗΣ  "ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΛΑ 1997"


Μάθημα σε σχολείο (Η Κατίνα και η Μαρία Κουτικλιά μοιράζονται  το ίδιο βιβλίο) Κανάλια  Βόλου Θεσσαλίας, Ιούλιος 1946  Β.6088 Ντοσιέ Ι φύλλο 15 ΙΙΙ, μαζί με άλλες φωτογραφίες από παιδιά σε σχολεία και καθημερινές ασχολίες οικογένειας του χωριού, με χειρόγραφη θεματική επικεφαλίδα "ΚΑΝΑΛΙΑ ΒΟΛΟΥ" στο verso του φύλλου υπάρχει δακτυλογραφημένο κείμενο , ο.π. αρ.250.

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Με κάθε λέξη


Con Toda Palabra


 Με κάθε λέξη 
Con toda palabra
Με κάθε χαμόγελο    
Con toda sonrisa 
Με κάθε βλέμμα
Con toda mirada

Με κάθε άγγιγμα
Con toda caricia

Έρχομαι πιο κοντά με το νερό 
Me acerco al agua

πόσιμο φιλί σου
Bebiendo tu beso  

το φως του προσώπου σας
La luz de tu cara
το φως του σώματός σας
La luz de tu cuerpo
Είναι μια προσευχή επιθυμία 
Es ruego el quererte

Είναι ένα σιωπηλό τραγούδι 
Es canto de mudo

Μια τυφλή ματιά 
Mirada de ciego
Ένα γυμνό μυστικό 
Secreto desnudo
Έχω παραδώσει τα όπλα σας
Me entrego a tus brazos

με φόβο και με ηρεμία 
Con miedo y con calma

και μια προσευχή στα χείλη μου 
Y un ruego en la boca
και μια προσευχή στην καρδιά μου   
Y un ruego en el alma 
Με κάθε λέξη 
Con toda palabra

Με κάθε χαμόγελο  
Con toda sonrisa
Με κάθε βλέμμα 
  Con toda mirada
Με κάθε άγγιγμα 
Con toda caricia
Έχω έρθει πιο κοντά στη φωτιά 
Me acerco al fuego

ας κάψει όλα 
Que todo lo quema

το φως του προσώπου σας 
luz de tu cara
το φως του σώματός σας
La luz de tu cuerpo
Είναι μια προσευχή επιθυμία 
Es ruego el quererte
Είναι ένα σιωπηλό τραγούδι  
Es canto de mudo
Μια τυφλή ματιά  
Mirada de ciego
Ένα γυμνό μυστικό  
Secreto desnudo
Έχω παραδώσει τα όπλα σας 
Me entrego a tus brazos
με φόβο και με ηρεμία  
Con miedo y con calma
και μια προσευχή στα χείλη μου 
Y un ruego en la boca
και μια προσευχή στην καρδιά μου 
Y un ruego en el alma




















Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Ο Alfonsso Enrico degli Alpi και η ωραία Carla

    Την άλλη μέρα κι ενώ ανηφόριζαν παίρνοντας το μονοπάτι της επιστροφής η Carla γύρισε κι έριξε μια τελευταία ματιά στο απλωμένο τοπίο.
Η ματιά της κοντοστάθηκε. Ανάμεσα στο μικρό ψαράδικο χωριουδάκι και την λίμνη ήταν ο βάλτος με τα καλάμια. Οι ψαράδες για να μπορούν εύκολα να περνούν οι βάρκες τους στα βαθύτερα νερά, έκοβαν καλάμια δημιουργώντας διαδρόμους. Σχεδόν ο καθένας είχε και το δικό του υδάτινο μονοπάτι που οδηγούσε από την καλύβα του κατευθείαν στη λίμνη.
Η Carla σαν είδε από ψηλά να γυαλίζουν όλοι αυτοί οι υδάτινοι δρόμοι, φώναξε:
-I canalli! I canalli di Venezia …mi sembrano cosi!
(που σημαίνει: Τα κανάλια της Βενετίας!.. έτσι μου φαίνονται.)
Ο Alfonsso δίπλα της γέλασε.
- Αφού σ΄ αρέσει τόσο, ναι θα χαρίσω το όνομα σου στη λίμνη. Έτσι θα γίνει!
Πήρε το φτερό με το μελάνι και πάνω από το VIVIIS έγραψε CARLA. Και πιο κάτω εκεί που ήταν ζωγραφισμένο το χωριουδάκι με τις καλύβες και τα καλάμια αφού ξαναβούτηξε στο μελάνι, έγραψε CANALI.
Μετά έρχισε να σχεδιάζει βάρκες, ψάρια που βγαίνουν από το νερό, πολύχρωμα ψαροπούλια, ανθισμένες αμυγδαλιές….. ώσπου σβήσαν τα κεριά κι έγειρε πλάι στην αγαπημένη.
Μετά από ένα μήνα ο χάρτης βρισκόταν τακτοποιημένος στα αρχεία της Βενετίας.

Χάρης Τζίκας.  Η επιστροφή της Κάρλας